Inmiddels is Jean-Jacques De Gucht (25) een nationaal bekend politicus, op het randje van authentiek BV-schap zelfs. Maar drie jaar geleden kende haast niemand de zoon van Karel De Gucht. Zelfs onze fotoredactie moest duidelijk diep graven naar een foto van de toekomstige politicus. “Drie jaar politiek heeft me in elke geval minder schuchter gemaakt.”
Op de foto van drie jaar geleden staat Jean-Jacques De Gucht nog met kort piekjeshaar. “Ter mijner verdediging. Dat moet een foto zijn van voor ik naar de universiteit trok. Eens op de VUB heb ik mijn haar laten groeien. Ik heb dus geen metamorfose moeten ondergaan om in de politiek terecht te komen”, lacht Jean-Jacques.
De eerste stappen van Jean-Jacques in de politiek heeft hij zelf moeten forceren. “Ik kreeg een plaatsje op de provincielijst. Na de verkiezingen bleek ik van die hele lijst het tweede hoogste aantal stemmen te hebben. Niemand had dat zien aankomen.”
Paradepaardje
De volgende stap waren de federale verkiezingen waar Jean-Jacques 66.000 voorkeurstemmen behaalde, genoeg om als jongste politicus ooit in de Senaat te zetelen. “Het is echt wel verbazingwekkend snel gegaan. Drie jaar politiek heeft me veranderd. Voor ik in de politiek ging zou ik nooit wildvreemden hebben aangesproken. Nu hoort dat er eigenlijk bij. Je gaat naar een markt, een eetfestijn of een sportmanifestatie en je slaat een praatje met iedereen.”
Het paradepaardje van Jean-Jacques is de euthanasiewet die hij dringend aangepast wil zien. “Jammer genoeg merk je dat er een aantal politieke partijen zijn die zelfs het debat niet willen aangaan. Dat is momenteel het enige wat ik vraag: een hoorzitting rond dat thema. Er zijn zwaar zieke kinderen van 17 jaar die weten dat ze terminaal zijn en zwaar lijden maar niet voor euthanasie kunnen kiezen. Als dat geen hoorzitting waard is weet ik het ook niet meer.”
“Mijn jonge leeftijd heeft in elk geval nog niet tegen mij gewerkt. Als iemand mij al minder au sérieux zou nemen omdat ik pas 25 ben, dan is het aan mij om hen op andere gedachten te brengen. Ik vind trouwens dat er in de senaat politici van alle leeftijden moeten zitten. Het zijn tenslotte de jonge mensen die de tol betalen van alles wat er in het verleden fout liep. Of je nu 25 of 88 jaar bent doet er niet toe zo lang je je maar wil inzetten voor een betere maatschappij.Mijn jonge leeftijd heeft in elk geval nog niet tegen mij gewerkt. in de senaat moeten politici van alle leeftijden zitten.”
