Een man die ten einde raad is omdat hij z’n dementerende vrouw steeds verder ziet wegkwijnen en geen andere uitweg ziet dan haar dood te schieten. Na het familiedrama in Watermaal-Bosvoorde is het volgens senator Jean-Jacques De Gucht (Open Vld) echt hoog tijd om opnieuw het debat te voeren over de euthanasiewet.
Robert De Clercq (74) en zijn echtgenote Nicole (75) hádden papieren ingevuld om euthanasie aan te vragen voor wanneer zij door dementie te zeer achteruit zou gaan. Maar de huidige euthanasiewet geeft die mogelijkheid eigenlijk niet: die richt zich op mensen die in volle besef kiezen voor vroegtijdige levensbeëindiging. Ook de andere optie – een wilsverklaring waarmee mensen te kennen geven dat ze tot euthanasie wensen over te gaan in een uitzichtloze medische situatie – kon niet. Die geldt alleen wanneer mensen in een onomkeerbare coma belanden en dat was hier niet het geval. Pure waanzin, dat iemand die vooraf aangeeft te willen sterven als hij er slecht aan toe is, dat toch niet mag, zo zei professor palliatieve geneeskunde Wim Distelmans al.
Gemeenschapssenator Jean-Jacques De Gucht (Open Vld) treedt hem daarin bij en wil de politieke discussie voor een uitbreiding van de wet nu opnieuw op gang brengen. “We hebben zoveel experts in deze materie dat het te gek is dat we hierover geen sereen debat kunnen voeren. Overal worstelen de mensen met tal van vragen, wanneer ik ergens ga spreken over euthanasie. Ze denken dat ze met een wilsverklaring beschermd zijn wanneer ze dement worden of een herseninfarct oplopen. Dat is dus niet het geval, hé.”
Vooral door die comateuze toestand waarin een betrokkene zich voor een wilsverklaring moet bevinden, is dat luik van de euthanasiewet voor een groot deel een lege doos, volgens De Gucht. “Veel mensen die een wilsverklaring hebben opgesteld, kunnen er toch geen gebruik van maken omdat ze zich niet in een onomkeerbare coma bevinden. Dat leidt tot onmenselijke situaties. Niet alleen bij de dementerenden, maar ook bij slachtoffers van een hersenbloeding of mensen die door een verkeersongeluk of een ziekte in een vegetatieve of medisch uitzichtloze toestand belanden. Ook het feit dat zo’n wilsverklaring slechts vijf jaar geldig blijft, is niet te begrijpen.”
Gewetensnood
Aan de andere kant stellen artsen zich de vraag of ze bij een uitbreiding van de wet in specifieke gevallen niet in gewetensnood komen wanneer ze dementerende persoon met een wilsverklaring euthanaseren. Wat te doen bij een man of vrouw die voor de ziekte wel een wilsverklaring heeft opgesteld, maar in toestand van dementie de vrolijkheid zelve is? Moet zo iemand dan onherroepelijk euthanasie krijgen? “Dat is inderdaad een moeilijke kwestie. Maar zo zijn er verschillende vormen van dementie. Bij iemand die amper nog kan slikken en sondevoeding nodig heeft, ligt het al meer voor de hand. Precies voor deze vraagstukken moeten we dat debat voeren. Maar ik vrees ervoor: aan Waalse zijde rijpen de geesten, maar N-VA en CD&V willen er niet van weten.”
Jean-Jacques De Gucht
Bron: Het Laatste Nieuws – 12 februari 2016
