Veel belangstelling, maar ook verbazing en zelfs afkeer. De hele wereld kijkt met grote ogen naar het kleine België, nu euthanasie voor minderjarigen hier mogelijk is. Ze laten kritische stemmen los op het voorstel en wijzen erop dat bijna nergens anders ter wereld zo’n drastische ingreep wettelijk is. Ook bij CD&V hebben ze nog altijd hun bezwaren. Maar met een wisselmeerderheid, dankzij N-VA, zette de bevoegde Senaatscommissie het licht toch op groen. Farid El Mabrouk
‘Dokter Wim Distelmans heeft nu een vergunning om iedereen te doden’, zo luidt een provocatieve titel op de website van de Amerikaanse streng-katholieke Pro-Life-beweging. En dat is allesbehalve de enige kritische stem vanuit het buitenland over onze nieuwbakken euthanasiewet voor minderjarigen.
Iedereen heeft mening
In de hele wereld gaat ons kleine landje over de tongen. Grote persagentschappen als Associated Press en Reuters en een hele waslijst buitenlandse kranten maken allemaal ruimte vrij voor berichtgeving over de Belgische Senaat. De Amerikaanse nieuwswebsite CNN startte gisteren zelfs een massaal lezersdebat rond de kwestie.
Ook prestigieuze universiteiten moeien zich in het debat. De mening van Oxford-professor Ethiek Charles Foster gaat de wereld rond. De man zegt dat volwassenen al moeite hebben met euthanasie, laat staan dat kinderen er zich over kunnen uitspreken.
Daarnaast staat het internet ook vol reacties van minder bekende voor- en tegenstanders. ‘België is met zijn hoofd eerst van een morele klif gesprongen’, liet ene Wesley Smith optekenen. ‘Frankrijk zou beter hetzelfde doen’, stond er dan weer te lezen in de Franse versie vanThe Huffington Post.
Wim Distelmans, kankerspecialist, professor in de palliatieve geneeskunde en voorstander van euthanasie, laat het niet aan zijn hart komen. Hij vindt de nieuwe regelgeving absoluut een stap in de goede richting. ‘Zelfs al gaat het maar om één geval, dan nog is dit nodig’, meent hij.
Distelmans en alle voorstanders willen dat komaf wordt gemaakt met de grijze zone waarin artsen nu vaak werken. ‘Er zijn nu eenmaal kinderen die wilsbekwaam zijn en smeken om euthanasie. Laten we hier dan een humane oplossing voor uitwerken’, zegt SP.A-senator Guy Swennen, een van de initiatiefnemers van de wetgeving.
Zijn collega Jean-Jacques De Gucht (Open VLD), ook gangmaker van de nieuwe regelgeving, vindt het niet meer dan logisch dat mensen de keuze krijgen om te doen met hun leven wat zij willen. Niemand is verplicht, maar er is wel de keuze, verduidelijkt hij. ‘Bovendien kan ik mij als vader niet voorstellen dat ik mijn kind niet uit zijn lijden zou willen verlossen indien het dat zelf vraagt.’
Samen met de groenen én N-VA haalden de socialisten en liberalen gisteren hun slag thuis en lieten ze CD&V aan de kant liggen. De linkse partijen gingen in op het voorstel van N-VA-senatrice Elke Sleurs om euthanasie enkel toe te laten bij fysiek lijden. Psychisch lijden werd uit de paarse voorstellen geschrapt, met een wisselmeerderheid tot gevolg. Tot ergernis van de Vlaamse christendemocraten.
Zij uitten gisteren wel hun ongenoegen – met een dreigementje om ook in andere dossiers nu met wisselmeerderheden te werken – maar zullen wellicht geen stokken in de wielen steken tijdens de parlementaire procedure die nog moet worden doorgelopen.
‘Genoeg alternatieven’
Meestemmen was echter geen optie, maakte Els Van Hoof duidelijk. ‘Er zijn genoeg alternatieven mogelijk. Net zoals je pijnloos kunt bevallen, kun je ook pijnloos sterven.’ De CD&V-senatrice vindt ook dat er eerst nog onderzoek nodig is naar de wilsbekwaamheid van minderjarigen. ‘Kunnen kinderen wel zelfstandig denken als ze doodziek zijn?’
Nederland – waar de wet al elf jaar bestaat en er in die tijd officieel nog maar vijf dossiers waren – geeft daarnaast aan dat er eigenlijk geen nood bestaat aan dergelijke wetgeving, meent ze. ‘Bovendien mogen minderjarigen geen alcohol of tabak kopen of geen auto rijden, maar ze mogen wel beslissen over zoiets onomkeerbaars als de dood.’
InTerzake waarschuwde ex-senator Rik Torfs, nu rector van de KU Leuven en dus ook verantwoordelijke voor het universitair ziekenhuis Gasthuisberg, voor mogelijke misbruiken van de wetgeving. Nonsens, reageert Wim Distelmans. ‘Niemand gaat toch voor zijn plezier zijn kind vermoorden?’
