bron: De Tijd
“De indruk ontstaat bij sommigen dat liberalisme en nationalisme samenvallen. Niets is minder waar.”
“Jammer genoeg hypothekeert men de toekomst van een centrumstad door een misplaatste symbolenstrijd te voeren.”
Een opiniestuk van Jean-Jacques De Gucht, Vlaams Parlementslid en lijsttrekker Open VLD in Aalst.
De Aalsterse kiezer heeft een duidelijk signaal gegeven. De afgelopen legislatuur werd overschaduwd door interne ruzie, door een falend beleid waar daadkracht plaats moest maken voor persoonlijke profilering en is dus niet voor herhaling vatbaar. De nieuw gevormde meerderheid zou zijn beleid baseren op de overeenkomsten tussen de verschillende partijen in plaats van de verschilpunten. Quod non… De kracht van verandering schuilt hem enkel in de timing: de ruzie is nu al bezig voor de installatie van het nieuwe schepencollege.
Maanden voor de verkiezingen werd een voorakkoord gesloten tussen N-VA en sp.a. De verwondering van sommige socialisten over de invulling van de bevoegdheden die oud Vlaams Blokker Karim Van Overmeire (N-VA) zal krijgen, is daarom bijzonder merkwaardig. Het is bijna alsof de hang naar mandaten een tijdelijke verblinding heeft teweeggebracht die onder druk van de militanten en het nationale bestuur nu langzaam verdwijnt. Rest de vraag welke uitleg men er aan zal geven: ‘We hebben het niet geweten’ of ‘We hebben het niet goed gelezen’.
Het simplisme waarmee de nieuw gevormde meerderheid de uitdagingen die op ons afkomen benadert, is op zijn minst gesteld merkwaardig. Het cultiveren van een Vlaamse identiteit door Vlaamse vlaggen te hangen als antwoord op de inwijking van anderstaligen hoort eerder thuis in de afdeling absurditeiten dan in de afdeling visionair politiek beleid.
Nationalisme zoals het door N-VA wordt ingevuld, staat gelijk aan het opdringen van een identiteit, wat integratie geenszins in de hand werkt. De kennis van de Nederlandse taal is noodzakelijk, niemand die dat betwist. Het is de enige manier om werk te vinden, kinderen op een goede manier te begeleiden, sociale contacten vlot te laten verlopen, kortom om zich in deze samenleving te integreren. De veronderstelling dat een koppeling tussen taal en identiteit resulteert in vooruitgang is onjuist. Er is helemaal geen ‘gevecht om onze ziel’ bezig, ‘een gevecht tussen Belg en Vlaming zijn’. Nationalisme staat niet garant voor een grotere samenhang tussen de individuen die deel uitmaken van de samenleving. Integendeel, de wijze waarop men deze identiteitsvorming wil opdringen, werkt het tegenovergestelde in de hand.
N-VA gebruikt de onzekerheid die vandaag heerst rond de economische situatie als middel om een boodschap van nationalisme langs economische weg ingang te doen vinden. Hierdoor ontstaat, zoals politicoloog Dave Sinardet zegt, de indruk dat liberalisme en nationalisme samenvallen. Niets is minder waar. Na de verkiezingen vallen de maskers af: in plaats van een algemene visie rond de toekomst van Aalst te ontwikkelen, wordt in eerste instantie een schepen voor Vlaamse zaken aangesteld, die ook bevoegd is voor onderwijs en bibliotheken. Een functie die dan ook nog ingevuld wordt door één van de auteurs van het 70-puntenplan van het Vlaams Blok.
Het gevecht dat vandaag gevoerd moet worden, is er een dat gaat over de creatie van kansen. De uitdagingen die op ons afkomen de volgende jaren zijn niet te onderschatten. Aalst zal tegen 2030 100.000 inwoners tellen. De uitdaging zal zijn om een samenleving die op een dergelijk korte termijn een grote groei kent op een goede manier te begeleiden. Het is bijzonder jammer dat men de toekomst van een centrumstad die nood heeft aan een duidelijke toekomstvisie hypothekeert door een misplaatste symbolenstrijd te voeren. Of hoe de kortzichtigheid koortsachtig rond zich heen blijft slaan, gevoed door een hang naar profilering.
