Amper is de uitbreiding van euthanasie naar minderjarigen verteerd, of daar werpt senator
Jean-Jacques De Gucht (Open Vld) zich al op een nieuw en gevoelig ethisch dossier: zaaden
eiceldonatie. De Gucht wil donoren de mogelijkheid bieden om aan te geven dat ze
contact willen met hun kinderen als die achttien worden.
‘Een meer flexibele wetgeving, die voorziet in meerdere types van zaad- of eiceldonatie, is de
oplossing’
De Gucht diende daarover onlangs een wetsvoorstel in. Vandaag heb je maar twee
mogelijkheden. Ofwel blijft de donor compleet anoniem, ofwel is het een bekende van de
wensouders. “Tusen die twee extremen is meer flexibiliteit mogelijk”, legt de liberaal uit.Concreet
voorziet hij drie nieuwe keuzeopties. Ofwel krijgen de wensouders een beperkte set biologische
informatie van de donor en kan het kind vanaf achttien via de vruchtbaarheidskliniek contact
opnemen met de donor. Ofwel blijft de donor volledig anoniem en kan het kind toch contact
opnemen. Ofwel krijgen de ouders de beperkte biologische info, maar blijft de anonimiteit
gegarandeerd.”Deze kwestie is gebaat bij nuance”, zegt De Gucht. “Enerzijds weten we uit het
buitenland dat het volledig opgeven van anonieme donatie het aantal donoren flink doet slinken,
maar anderzijds kunnen kinderen de nood voelen om contact te willen met hun donorouder. Een
meer flexibele wetgeving, die voorziet in meerdere types van zaad- of eiceldonatie in plaats van
de huidige twee extremen, is de oplossing”Marjan Joris, de coördinator van vzw de Maakbare
Mens, reageert enthousiast op het voorstel van De Gucht. “Hier moeten we zeker in alle openheid
over discussiëren. Mijn organisatie is voorstander van een tweesporenbeleid: donoren en kinderen
die onbekend willen blijven, kunnen dat. Maar donoren en kinderen die wel contact willen maken,
kunnen dat ook. Het voorstel van De Gucht is wel redelijk verregaand. Je moet toch ook steeds
rekening houden met de wil van de wensouders. Zij zijn niet altijd klaar om te erkennen dat hun
kind van een spermadonor komt. Dat is nog een taboe. Ik weet ook niet of de brede samenleving
hier klaar voor is. Maar opnieuw: het is absoluut een doorgedreven debat waard.”Vandaag blijft de
identiteit van sperma- of eiceldonoren in ons land volledig anoniem. Er is al jarenlang discussie of
donoren het recht hebben om hun biologische kinderen te leren kennen. En omgekeerd: of
kinderen die via een spermadonor zijn verwekt het recht hebben om te weten wie hun biologische
vader is.Een DNA-databank, naar Nederlands model, zou een alternatieve oplossing kunnen zijn.
Donoren en donorkinderen die uit de anonimiteit willen treden, kunnen daar een bloedstaal laten
afnemen. Is er een match, dan kan het kind zijn biologische vader contacteren. In Nederland is
anonieme donatie daardoor wel onmogelijk geworden, wat het aantal donoren heeft doen
teruglopen.
