De Blonde God is weer vrijgezel, maar hij laat het niet aan zijn hart komen. Jean-Jacques De Gucht (25 – Open VLD) wil er weer invliegen het komende politieke jaar. De zoon van wil zich bewijzen. Maar noem hem vooral niet ‘de zoon van’, want dan wordt hij kribbig.
‘Eva en ik zijn vier jaar samen geweest. Dat wis je niet zomaar uit’
‘Hoeveel keer hoor ik niet dat ik een fils-à-papa ben. Moet ik me daarvoor verontschuldigen?’
Jean-Jacques De Gucht
Hij ziet eruit alsof hij van de catwalk komt. Een mooie jonge knaap in het perfecte strakke pak. Daaronder een netjes gestreken lichtblauw hemd. Het lichtblauw dat goed bij zijn ogen past. Als Jean-Jacques de Gucht het café in Aalst binnenstapt, dan stoppen de dames – jong en oud – even met koffie drinken. Dan kijken ze op en worden hun ogen weker. Maar hij wil meer zijn dan een mooie Mister Open VLD. Is hij dat ook? ‘Gewogen en te licht bevonden’, zeggen tegenstanders. ‘Hij komt er wel’, zeggen voorstanders. Nu hij weer vrijgezel is, heeft hij nog meer tijd om zich te concentreren op de politiek. Vier jaar was hij samen met Eva Vanhengel, dochter van vicepremier Guy Vanhengel. Maar het liberale koppel ging uit elkaar.
Vervelend om het verhaal over je liefdesbreuk in de krant te zien staan?
Jean-Jacques De Gucht: ‘Ja, best vervelend. Ik zat in het buitenland toen het nieuws van onze breuk bekend raakte. We waren al een tijdje uit elkaar en ik ben blij dat het pas later is uitgelekt. Ik begrijp nog altijd niet waarom mensen zoiets willen lezen.’
Een beetje later stond Eva in de krant met haar nieuwe lief: Studio Brusselpresentator Bram Vandendriessche.
‘Dat raakte me niet. Ik ken Bram en heb wel eens een pint met hem gedronken. Het is een toffe sympathieke ket. En Eva blijft een goeie vriendin. We zijn vier jaar samen geweest, dat wis je niet zomaar uit.’
Ben je nog single?
‘Ja.’
Dan ben je een van de meest begeerde vrijgezellen.
‘Dat weet ik niet. Ik word niet echt aangeklampt door vrouwen hoor. Trouwens, een nieuwe vriendin is niet mijn prioriteit.’
Hoe vervelend vind je het dat ze je de mannelijke Freya Van den Bossche van de politiek noemen?
‘Freya is een schone vrouw hé. Maar dat doet me weinig hoor.’
De Blonde God.
‘Ach, ik moet niet eens verlangen tot ik grijs word, want blonde mensen worden niet grijs. We worden vaal grijs met een blonde schijn. Laat me dus nog maar even jong en blond zijn. Veel beter dan dat ze zeggen dat ik er niet uitzie. Maar ik ben daar echt niet veel mee bezig.’
Vind je jezelf mooi?
(lacht en wordt verlegen) ‘En nu ga je mij een quote ontlokken. Ik ben niet echt malcontent en nee, ik zeg ook niet welke complimenten ik krijg.’
Dat je een mooie glimlach hebt.
‘Dat had ik nog niet gehoord. (lacht) Nee, een compliment vleit mij wel. Ik hoop wel dat mijn uiterlijk niet de reden is waarom mensen op mij hebben gestemd, net zoals ik niet wil dat mensen gewoon op me stemmen omdat mijn vader Karel De Gucht heet.’
Jij praat in elk interview vol ontzag over je vader. Hebben jullie dan nooit ruzie?
‘Nee, mijn vader is gewoon een toffe mens. Net zoals elke puber ben ik wel eens kwaad geweest omdat ik niet lang genoeg mocht uitgaan, maar dat was het dan.’
Heb jij op school ook gespiekt, net als je vader?
‘Wie heeft dat niet gedaan? In de humaniora spiekte ik wel eens op de meest eenvoudige manier: even bij de buur kijken of een tekst kopiëren en daarna verkleinen, zodat je die makkelijk kon bekijken onder je bank.’
Je moeder is politierechter. Is zij streng?
‘Het is een strenge, maar een toffe madam. Ze wil niet dat ik mijn motorrijbewijs haal. Terwijl ze zelf met de motor rijdt. Maar in haar job krijgt ze te vaak rechtzaken voorgeschoteld over dodelijke ongevallen waarbij de motard zelf niet in fout was. Een moeder wil haar kind beschermen hé. Mijn moeder is ook heel joviaal tenzij je zwaar tegen haar schenen schopt. Dan laat ze niet met zich sollen. Maar wees gerust, ik heb een heel normale, vrije jeugd gehad en kan alles met haar bespreken, ook mijn liefdesleven.’
Volgens Jean-Marie Dedecker heb jij weinig werkervaring: drie dagen bij de Yscofabriek.
(onderbreekt) ‘Die mens zegt zoveel. Ik heb trouwens nooit bij een Yscofabriek gewerkt.’
Dus je hebt helemaal geen werkervaring?
‘Ik heb enkele dagen in een studentencafé van mijn broer gewerkt.’
Je hoort de kritiek al komen: die knaap heeft nooit gewerkt en zit nu al in het parlement.
‘De kiezer heeft beslist hé. Iedereen moet ooit een eerste job hebben. Het is niet omdat je jong bent of geen werkervaring hebt, dat je niet beseft dat er dingen fout lopen in de maatschappij. En hoe je het draait of keert, mijn generatie moet betalen voor later. Het is dus niet onzinnig dat iemand van ons toch even mee aan tafel zit.’
Wie wordt nu eigenlijk voorzitter van de Open VLD?
‘We gaan eind september op fractieweekend, dus ik heb echt nog geen idee.’
Klopt het dat Verhofstadt nu langer aanblijft?
‘De kans is wel reëel, ja. Hij heeft ervaring om de partij te leiden hé en na een verkiezingsnederlaag hebben we dat wel nodig.’
Nochtans werden namen uit de jonge generatie genoemd: jij en Mathias De Clercq.
‘Ik wil geen voorzitter worden, ik vind mezelf daarvoor te jong. Laat me eerst nog wat leren.’
Je vader en de jongere generatie deden het toch ook al in 1979 op het ideologisch congres in Kortrijk: gewoon de fakkel overnemen van de ouderen en ervoor gaan.
‘Ik weet het, maar ze stonden er ook niet ineens hé. Ik vind gewoon dat wij nog geen partij kunnen leiden. Onderschat niet wat zoiets inhoudt. Ik wil geen handpop zijn. Zo eentje die moet doen wat hem ingefluisterd is omdat hij nog te jong is om het zelf te doen. Ik wil mijn eigen koers varen.’
En die is?
‘Ik wil het debat rond het levenseinde nu eindelijk eens gaan voeren. Elke dag kunnen mensen nog altijd niet vrijuit kiezen voor euthanasie. Er zijn bijvoorbeeld ongeneeslijk zieke jongeren van zestien die niet zelf mogen kiezen tussen euthanasie of palliatieve zorg. Ik heb mijn werk.’
Anderhalf jaar geleden was je echt hot bij Open VLD. Ondertussen gaan er stemmen op dat je te licht weegt.
‘Dat zijn mensen die nog niet met mij gepraat hebben. Ach, als ik me alles zou moeten aantrekken van wat ze beweren, dan beland ik in een depressie. Hoeveel keer hoor ik niet dat ik een fils-à-papa ben. Moet ik me daarvoor verontschuldigen? Ik zal dat blijven horen tot mijn dood. Dat ik daar mijn voordeel uithaal, is juist hé. Maar ik probeer daar zo weinig mogelijk nadruk op te leggen.’
Politicoloog Carl Devos zei ooit: ‘Nieuwkomers moeten leren afzien en tegen de wind beuken tot ze geen pap meer kunnen zeggen. Op zulke momenten is het niet gezond dat ze ‘papa’ kunnen zeggen.’
(stilte) ‘Ik zeg ook ‘papa’, maar andere mensen in de politiek zullen dan iemand anders roepen die hen bijstaat. Ach, tijdens een televisieprogramma vroegen ze me wat het verschil was met mijn vader. Ik moest daar even over nadenken en was twee seconden stil. Twee seconden. En weet je wat ze onmiddellijk zeiden? Zie je dat je op je vader lijkt want je doet hem na. Hij wacht ook altijd twee seconden voor hij een vraag beantwoordt.’
Jij komt ook berekend over.
‘Dat zou kunnen. Ik ben nogal voorzichtig. En verlegen. Als ik een grote zaal binnenkom, heb ik nog altijd een beetje schroom om zomaar mensen aan te spreken. Ik kan dat niet zo goed.’
Van Quickenborne wou als jongeling een joint roken in de Senaat. Niet dat dat zijn beste zet was, maar toch. Jij bent niet echt een rebel hé.
‘Maar ik kan toch moeilijk met een 16-jarige doodzieke gast mijn zaak komen bepleiten? Dat zou een beetje oneerbiedig zijn. Ik wil niet rebels zijn om rebels te zijn.’
Je hebt persoonlijk een goed verkiezingsresultaat behaald, maar je bent toch geklopt door de nieuwe minister van Cultuur, Joke Schauvliege.
‘Ja, maar er was niet veel verschil hé, zo’n 1.300 stemmen. Ik was wel content met mijn persoonlijke score hoor, ook al was het jammer dat mijn partij erop achteruitging.’
Maar Oost-Vlaanderen is een blauw bastion en het dan toch moeten afleggen tegen de CD&V.
‘Dat piekt, ja. Maar ik zal er alles aan doen dat het tij keert en dat mevrouw Schauvliege bij de volgende verkiezingen wat minder behaalt en wij meer. ‘
Schauvliege kreeg de wind van voren toen ze zei dat het laatste theaterstuk dat ze had gezien een lokaal toneel uit haar gemeente was.
‘Dat was raar, ja. Ik vond het erger dat ze zei dat ze geen tijd had om een boek te lezen omdat ze twee jonge kinderen heeft. Heeft ze dan wel tijd om minister van Cultuur te zijn? En als minister van Cultuur is het handig af en toe eens een boek te lezen en ook theater te zien.’
Welk theater heb jij onlangs gezien?
‘Wintervögelchen van Jan Decorte, schitterend gewoon.’
En een lokaal toneel?
(Aarzelend) ‘Dat is toch al zes jaar geleden.’
‘Wintervögelchen’ is een bewerking van Shakespeares ‘wintersprookje’. JeanJacques is elitair. Dat wordt ook gezegd.
‘Omdat ik wel eens naar het theater ga en de opera leuk vind? Ik heb geen elitaire opvoeding gehad, zat hier achter de hoek op school en ben doodnormaal.’
Wat wil je nu later worden? Minister van Cultuur of burgemeester van Aalst?
‘Ik ga me inzetten voor de partij en dan zien we wel. Ik wil dat niet uitspreken.’
Alweer berekend. Succes.
