Erwin Mortier wil naast het bestaande regionale, Vlaamse cultuurbeleid ook een federale, Belgische culturele politiek tot stand zien komen. Mortier beoogt een dynamischer beleid van de nationale culturele instellingen, en zou België graag een coherente cultuurpolitiek zien ontwikkelen. Ook in het buitenland, zoals Duitsland doet met zijn Goethe-huizen en Spanje met zijn Cervantes-instituten.Tot dusver, klaagt Mortier, kreeg hij uit politieke hoek wel schouderklopjes voor dat idee, maar geen openlijke steun. Dat is intussen veranderd. Sp.a-voorzitster Caroline Gennez vindt het voorstel van Mortier “een keuze van het gezond verstand en van een open blik op cultuur en de wereld. Cultuur als visitekaartje en economische hefboom voor ons land in het buitenland. We hebben nood aan nieuwe concepten.”Senator Rik Torfs (CD&V) erkent dat “hij een pleidooi steunt voor een federaal cultureel beleid”. Torfs: “Vanzelfsprekend ben ik niet tegen Vlaamse cultuur. De federalisering van dit land begon met de cultuur, en dat is goed. Maar ik mag toch zeggen dat er daarnaast ook iets bestaat als Belgische cultuur? Het Afrikamuseum, dat kan toch niet anders dan Belgisch zijn? En het is toch niet omdat ik zeg dat ik niet wil breken met deze roots, dat ik meteen een slechte Vlaming ben?”Dat is ook de mening van Karel De Gucht (Open Vld): “Waarom zou men ‘zuiver’ Vlaming moeten zijn zonder Belg te mogen zijn? Waarom kunnen die cirkels elkaar niet overlappen? Neem de lijdensweg van de plantentuin in Meise: waarom zouden planten Franstalig of Vlaams zijn?” Vlaams Parlementslid Jean-Jacques De Gucht beaamt: “Het is niet onzinnig om ook een federaal cultuurbeleid te ontwikkelen. De federale culturele instellingen staan nu onder voogdij van een vaak wisselende minister. ‘Voogdij’ is per definitie tamelijk passief. Het mag actiever.”Vlaams Parlementslid Bart Caron (Groen!) is sceptisch. Caron is voor culturele samenwerking, maar vindt het “niet goed om te pleiten voor een federaal cultureel niveau. Ik heb een hekel aan La Belgique à papa als argument.” Hij geeft ook een praktische reden: “Het federale niveau heeft decennialang zijn culturele instellingen verwaarloosd. Schandelijk.”Ook Lieven Dehandschutter (N-VA) is tegen. “Dat is de geschiedenis kunstmatig terugschroeven. We zijn wel voor een aanvaardbaar cultureel samenwerkingsakkoord tussen Vlaanderen en de Franstalige gemeenschap, maar we geven niet zomaar bevoegdheden terug aan het Belgische niveau.”
